आज आमचा ‘फ्रिज’ सेवानिवृत्त झाला. सुमारे १७ वर्षांच्या अव्याहत सेवेत त्याने एकदिवसही तब्येतीच्या कारणास्तव स्वतःहून सुट्टी घेतली नाही. त्यामुळे आज त्यासंदर्भात चार शब्द लिहिणे मला क्रमप्राप्त वाटते. ‘केल्विनेटर’ नावाचा हा फ्रिज जेंव्हा आमच्या घरात आला, तेंव्हा तो माझ्यापेक्षाही उंच होता, त्यामुळे फ्रिजवर ठेवलेल्या वस्तू मला दिसायच्या नाहीत. पुढे वर्षागणीक माझी उंची वाढत जाऊन अशी ६… Continue reading फ्रिजची सेवानिवृत्ती

लहानपणी माझा सर्वांत आवडता खेळ कोणता असेल? तर तो ‘क्रिकेट’. पाचवी पासून सातवी पर्यंत मला जेंव्हा कधी शाळेपासून सवड मिळायची, तेंव्हा मी गल्लीतल्या माझ्या सवंगड्यांसोबत ‘क्रिकेट’ खेळायचो. आम्ही मुले इतर खेळही खेळायचो, पण ‘क्रिकेट’ हा आमचा सर्वांत प्रिय असा खेळ होता. भारताचा एखादा अटीतटीचा सामना टि.व्ही. वर पहात असताना मी भावुकही व्हायचो! एकदा भारत अशाच… Continue reading क्रिकेटची नसलेली आवड

आज सकाळी मित्राचा फोन आला होता. त्याने सांगितले की, काल त्यांच्या ऑफिसमाध्ये ‘फिश पाँड’ चा कार्यक्रम होता. ‘फिश पाँड’ हा एक असा कार्यक्रम असतो, ज्यामध्ये सगळे सहकारी मिळून शारिरीक व्यंग, स्वभाव वैशिष्ट्ये यांवर ऐकमेकांची थट्टा करतात. निनावी चिठ्यांवर एखाद्याची चेष्टा करणार्‍या ओळी लिहून त्या एका बॉक्समध्ये टाकायच्या असतात. त्यानंतर सर्वांनी एकत्र जमून तो बॉक्स उघडायचा… Continue reading फिश पाँडचा कार्यक्रम

परवा दिवशी रात्री झोपण्यापूर्वी मला एक प्रसंग आठवला आणि काल तो ‘अनुदिनी’ वर लिहायचा असे ठरवून मी दिवसभरात ठरवलेली सर्व कामे आधी उरकून घेतली. आता रात्री मी या ‘अनुदिनी’ वर तो लेख लिहायला सुरुवात करणार इतक्यात लाईट गेली! घरातील इन्व्हर्टर नादुरुस्त होऊन काळ लोटला आहे आणि तीन वर्ष चोख कामगिरी बजावल्यानंतर लॅपटॉपची बॅटरीदेखील आता निवृत्तीच्या… Continue reading पळवाट शोधू पाहणारे मन

‘नव्याचे नऊ दिवस’ असं म्हणतात ते काही उगाच यमक जुळावं म्हणून म्हणत नसावेत, कारण आज ९ तारीख आहे व माझा ‘अनुदिनी’ लेखनाचा उत्साह हा आता काहीसा मावळू लागला आहे. ‘प्रेरणा’ ही कोणत्याही नवनिर्मितीचे इंधन असते. हे इंधन जसजसे कमी होऊ लागते, तशी नवनिर्मिती देखील थंडावू लागते. त्यामुळे वेळोवेळी प्रेरणारुपी इंधन हे आपल्या जीवनगाडीत भरावे लागते,… Continue reading नऊ दिवसांची प्रेरणा

काही वर्षांपूर्वी भावाच्या लग्नाच्या निमित्ताने आई व पप्पा अनेकदा वधू-वर सुचक मंडळाच्या साईटवर मुली पहात. त्यानिमित्ताने अधूनमधून मी देखील अशा साईटवरील मुली पहात होतो. त्याकाळात इंटरनेटचा फारसा प्रचार झाला नव्हता व बहुजन समाजासाठी हे माध्यम अगदीच नवीन होते. त्यामुळेच की काय!? पण माणसाच्या मनात लग्नाची दहशत बसावी, असे काही चेहरे त्याकाळात अशा साईट्सवर झळकत असत.… Continue reading लग्न व अपेक्षा

आज आज्जी-आजोबा आपल्या नातीला घेऊन प्राणिसंग्रहालयात गेले होते. त्यानिमित्त माझ्या स्वतःच्या अशा प्राणिसंग्रहालयासंदर्भातील (कित्ती मोठा शब्द!) काही आठवणी ताज्या झाल्या. मी लहान असताना आमचं जिथे घर होतं, तेथून अगदी जवळच प्राणिसंग्रहालय होतं. त्यामुळे वाघ-सिंहासहीत इतर विविध प्राण्यांचे आवाज हे आमच्या सवयीचेच होते. खासकरुन रोज सकाळी व संध्याकाळी त्यांचे आवाज हे कानावर पडत असत. त्याकाळी किंवा… Continue reading प्राणिसंग्रहालय

आज तसं लिहिण्यासारखं विशेष असं काही मनात नाही. ‘अनुदिनी’ या ब्लॉगच्या पत्त्याला स्मरुन रोज काहीतरी नवे लिहिण्याचा अट्टाहासही मला बाळगायचा नाही. पण आज नवीन वर्षाचा पहिला दिवस आहे, तेंव्हा काहीतरी लिहून या नवीन वर्षाचे स्वागत करायला हवे असं मनास वाटत आहे आणि म्हणूनच आत्ता हा लेख प्रपंच मांडला आहे. ‘वर्षांमागून वर्ष कशी निघून जात आहेत!?’… Continue reading नवीन वर्षाची सुरुवात

एकदा घरातून निघाल्यावर येणारं आव्हान स्विकारण्यास आपलं मन आपोआप तयार होतं …पायर्‍या उतरणं हाही कसा आपल्या मनातलाच एक कप्पा आहे! कित्तीदा या पायर्‍या चढल्या असतील, उतरल्या असतील!? प्रत्येक वेळी एक वेगळं कारण घेऊन… ‘कधितरी मला या पायर्‍यांचीही साथ सोडावी लागेल, पण त्याचा विचार अत्ताच ‘या मनाला’ करायचा नहीये, म्हणून ते अलगत स्वतःला दुसर्‍या विषयांकडे वळवतं.’… Continue reading हिवाळ्यातील परीक्षेत