मानवी आयुष्य अगदी तकलादू आहे. एरव्ही सारे काही सुरुळीत सुरु असताना ही गोष्ट ध्यानातही येत नाही, परंतु आयुष्यात जेंव्हा एखादा प्रसंग चालून येतो, तेंव्हा आयुष्याच्या तकलादूपणाची जाणीव झाल्याशिवाय रहात नाही. प्रत्येकाची वेळ निरनिराळी असल्याने आयुष्याचे गांभीर्य सामूहिकपणे जाणवत नाही, परंतु मानवी जीवनात मात्र ते सुप्तपणे वावरत असते. या भानातूनच दुसर्‍याप्रति जबाबदारीची एक सखोल भावना मानवी… Continue reading कामामधून कार्याकडे

‘बाहेर हुंदडण्यातच जीवनाचा आनंद दडलेला आहे!’, असा वरकरणी सरासरी समाजाचा सिद्धांत दिसतो. ज्यांना असं हुंदडून खरोखरच आनंद मिळतो, त्यांचं ठिक आहे! पण ज्यांना असं निरर्थक हुंदडून आनंद मिळत नाही, त्यांचा मात्र उगाचच गोंधळ होतो! त्याचं होतं असं, की, बाहेर कारण नसताना हुंदडायची तर ईच्छा नसते.. पण मग हुंदडलं नाही, तर आसपासचे लोक असा समज करुन… Continue reading हुंदडणारा आनंद

आज आज्जी-आजोबा आपल्या नातीला घेऊन प्राणिसंग्रहालयात गेले होते. त्यानिमित्त माझ्या स्वतःच्या अशा प्राणिसंग्रहालयासंदर्भातील (कित्ती मोठा शब्द!) काही आठवणी ताज्या झाल्या. मी लहान असताना आमचं जिथे घर होतं, तेथून अगदी जवळच प्राणिसंग्रहालय होतं. त्यामुळे वाघ-सिंहासहीत इतर विविध प्राण्यांचे आवाज हे आमच्या सवयीचेच होते. खासकरुन रोज सकाळी व संध्याकाळी त्यांचे आवाज हे कानावर पडत असत. त्याकाळी किंवा… Continue reading प्राणिसंग्रहालय